کوک کُن ساعتِ خویش.

کوک کُن ساعتِ خویش.

اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر،
دیر خوابیده و برخاسـتن‌اش دشـوار است.

کوک کُن ساعتِ خویش،

که مـؤذِن، شبِ پیـش،

... دسته گل داده به آب،

و در آغوشِ سحر رفته به خواب.
کوک کُن ساعتِ خویش،

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ،

که سحر برخیزد،

شعر عاشقانه یـــــــار دگر از مولانا آذر ماه

ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی

از کار خود افتادی در کار دگر رفتی

صد بار ببخشودم بر تو به تو بنمودم

ای خویش پسندیده وین بار دگر رفتی

صد بار فسون کردم خار از تو برون کردم

گلزار ندانستی در خار دگر رفتی

گفتم که توئی ماهی با مار چرا همراهی

ای حال غلط کرده با مار دگر رفتی

گفتی که ترا یارا در غار نمی بینم

آن یار در آن غار است تو غار دگر رفتی

چون کم نشود سنگت چون بد نشود رنگت

  بازار مرا دیده بازار دگر رفتی !!

(مولانا)

شعر

مهربانی را اگر قسمت کنیم من یقیین دارم به ما هم میرسد 

ادمی گر ایستد بر بام عشق دستهایش تا خدا هم میرسد

شعر جذاب و عاشقانه

زن گرفتم شدم ای دوست به دام زن اسیر
من گرفتم تو نگیر

چه اسیری که ز دنیا شده ام یکسره سیر
من گرفتم تو نگیر

http://mehdisms.blogsky.com

بود یک وقت مرا با رفقا گردش و سیر
یاد آن روز بخیر

زن مرا کرده میان قفس خانه اسیر
من گرفتم تو نگیر

یاد آن روز که آزاد ز غمها بودم
تک و تنها بودم

زن و فرزند ببستند مرا با زنجیر
من گرفتم تو نگیر