گنهم چیست که در مرداب خویش افتاده ام گیر
&&&
دوست دارم که یک شب جمعه/ صبح گردد به رسم خوش عهدی
ناگهان بشنوم زسمت حجاز/ نغمه ی دلخوش انا المهدی
&&&
ما مست علوفه ایم، مردن بهتر / بی برگ و شکوفه ایم، مردن بهتر
از غیبت طولانی تان شد معلوم / ما مردم کوفه ایم، مردن بهتر
&&&
به یاد او همه غم ها ز سینه دور شود / دلم به رغم سیاهیش غرق نور شود
همیشه منتظرش بودم ای خدا مپسند / که بعد مردن ما جمعه ی ظهور شود
&&&
مسیر مسیح بهاران کجاست؟ / صفا گستر لاله زاران کجاست؟
رگ و ریشه لاله از هم گسست / گل اندیشه سربداران کجاست ؟
&&&
به تمنّای طلوع تو جهان چشم به راه / به امید قدمت کون ومکان چشم به راه
رخ زیبای تو را یاسمن آینه به دست / قدّ رعنای تو را سرو جوان چشم به راه
&&&
به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را / بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را
تمام جاده را رفتم، غباری از سواری نیست / بیابان تا بیابان جسته ام ردّ نشانت را
&&&&
مرا با عشق خود درگیر کردی / به پایم با غمت زنجیر کردی
بدان دنیای بی تو هیچ باشد / دلم را از زمانه سیر کردی
تو با رفتن به پشت ابر ایّام / غروب جمعه را دلگیر کردی
یا اباصالح ادرکنی
&&&&
دلی دارم که رسوای جهان است / گرفتار بتی ابرو کمان است
نگاهم سوی طاووسی بهشتی است / که نامش مهدی صاحب الزمان است
به امید ظهورش
&&&
ای طبیب زخمهای بی قرار / ای قرار بی قراریها بیا
کس نمی فهمد زبان زخم را / ای دوای زخم کاریها بیا