دیگری مرا میسوزاند و من ِ احمق ؛ سیگار را . . .
.
همین دود سفید که همیشه درون ریه من جریان دارد . . .
یادگار تمام نفرت من از توست .
نفرتی که با یاد کردن تو نصیبم میشود !
سیگار میکشم تا آرام شوم ، ولی همین سیگار هم طعم نفرت از تو گرفته . . .
.
.
بی احساس بودی . . .
بهتر که تمام شد !
بودنت مثل فیلتر سیگاری بود که باید انداخت دور . . .
ترکم کردی ، تنهایی سخت بود . . .
همدمی انتخاب کردم ( سیگار )
با همدمم همجا رفتم ، دیگر کسی مرا حساب نمیکند . . .
داشتن یار تقاص دارد ؟ مگر توام یار نداری ؟
چرا مرا بدبخت خطاب میکنند و تورا خوشبخت . . .
.
.
وقتی نفهمی کی سیگارت رو روشن کردی
پیکت کی پر و خالی شده !
یعنی خیلی داغونی و تنها . . .
.
.
تلخ ترین قصه دنیاست : صبح تا شب بخندی اما شب تا صبح تنهایی سیگار بکشی . . .
.
.
ﻣﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻣﯿﺸﻮﻡ ، ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ؟!
ﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ . . .
.
.
کبریت را روشن میکنم و آرام کنار گوش سیگار می گویم :
عصر ، عصر نامردهاست رفیق ! و یک بار دیگر برای آرامش خودم . . .
رفیق سوزی میکنم . . .
.
.
لب های کبود
زیر چشمان سیاه
لاغر
خسته
تنها
گوشه گیر
همه گفتند که از سیگار شروع شد . . .
خوشحال باش !
این بار هم قِصر در رفتی . . .
داغ های صورتم ، خنجری شد بر تـن سیگار . . .